เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา เกิดเหตุการณ์หนึ่งขึ้นในโลกของชาวโซเชียลเน็ตเวิร์กที่ทำให้หลายๆ คนถึงกับกินไม่ได้ นอนไม่หลับ กระสับกระส่ายคล้ายๆ ของสำคัญบางอย่างหายไปจากชีวิต
เหตุการณ์อินสตาแกรมล่ม!
หญิงยศเองอยู่ในระหว่างการเดินทางไปพักผ่อนที่ภูเก็ตค่ะ ซึ่งก็เป็นธรรมเนียมว่า เมื่อไปถึงที่พักอันแสนสวยงามอย่างโรงแรมศรีพันวาของปลาวาฬ เพื่อนรักแล้ว เราก็ต้องถ่ายรูปมาโชว์ชาวบ้านชาวช่องให้คนกดไลค์กันบ้าง อะไรบ้าง แต่หลังจากนั้นก็ยอมรับว่า ไม่ได้จับโทรศัพท์อีกเลย เพราะตั้งใจจะมาพักผ่อนอย่างจริงจัง คล้อยมาจนเริ่มบ่ายๆ นั่นแหละ หญิงถึงได้หยิบมือถือขึ้นมาเช็กอีกที เจอเข้ากับสเตตัสของเพื่อนคนหนึ่งว่า "RIP Instagram!!"
ต๊กกะใจว่า ทำไม เกิดอะไรขึ้น แอพพลิเคชั่นออกจะโด่งดัง ทำไมจะเลิกซะแล้วเหรอ อ่านไทม์ไลน์ไปเรื่อยๆ จึงพบว่า อินสตาแกรมล่ม โพสต์อะไรก็ไม่ได้ เป็นอย่างนี้มาสักพักแล้ว ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น หลายคนอึดอัดใจ กินข้าวไม่อร่อย เพราะไม่ได้ถ่ายรูปมาโพสต์ให้คนดู หลายอีเวนท์ใจไม่ดี โถ...อุตส่าห์ลงทุนจ้างเซเลบเป็นดาวเด่นอินสตาแกรมมาทั้งที จะไม่มีการลงรูปโปรโมทให้เป็นข่าวเลยเหรอเนี่ย เวรกรรม มันจะมาล่มทำไมตอนนี้!!! จนเวลาล่วงมาบ่ายแก่ๆ เราถึงได้รับรู้กันว่า เกิดเหตุการณ์พายุเข้าถล่มที่ เวสต์เวอร์จิเนีย ประเทศสหรัฐอเมริกา ซึ่งเป็นที่ตั้งเซิร์ฟเวอร์ของแอพพลิเคชั่นหลายตัว เช่น Instagram, Pinterest และ Netflix ซึ่งความรุนแรงจากพายุลูกดังกล่าวทำให้แอพพลิเคชั่นสามตัวนี้ล่มสนิท!!!
ทีนี้ไทม์ไลน์ก็เริ่มเต็มไปด้วยความวิตกกังวลว่า เมื่อเกิดเหตุการณ์รุนแรงขนาดนี้...คงอีกนานกว่าอินสตาแกรมจะกลับมาใช้ได้อีกครั้ง หลายคนเข้าขั้นวิตกจริตว่า จะกู้ขึ้นมาอีกไม่ได้ ตายแล้ว! นี่ฉันจะไม่มีอินสตาแกรมเล่นอีกแล้วเหรอเนี่ย??? ซ่อมเร็วๆ สิ ซ่อมเร็วๆ!! นี่ฉันกินข้าวไปสองมื้อแล้วยังไม่ได้โพสต์เลย ไอศกรีมอีก กินโดยไม่ได้โพสต์ก็อ้วนฟรีกันพอดี!!
โดยที่ลืมกันไปสนิทว่า ในขณะที่เราไม่ได้ถ่ายรูปไปอวดคนแปลกหน้าทั้งหลายนั้น มีผู้คนเดือดร้อน บ้านเรือนเสียหายอยู่เป็นหลายร้อย หลายพัน บางคนสูญเสียสิ่งที่เก็บออมมาทั้งชีวิต หลายคนมืดมน หลายคนหมดหวัง แต่เรากลับลืมมองจุดจุดนี้กันไปอย่างน่าตกใจ จากที่แอพพลิเคชั่นมันล่มไปตอนบ่าย เราเพิ่งเห็นข้อความแสดงความเสียใจต่อการสูญเสียของเพื่อนมนุษย์ด้วยกันเอาตอนค่ำๆ เอาให้เจาะจงก็หลังจากรายการข่าว 3 มิตินำเสนอภาพเหตุการณ์ที่อเมริกานั่นแหละ เราถึงมาได้คิดกันบ้าง
หญิงยศอดคิดไม่ได้จริงๆ ว่า โซเชียลเน็ตเวิร์กนี้มันมาช่วยเปิดตาเราให้กว้างก็จริง แต่มันก็มาปิดใจเราให้แคบลงไปด้วยหรือเปล่า เพราะวันๆ เรามัวแต่ก้มหน้ามองเห็นแต่จอโทรศัพท์ คนรอบข้างยังแทบไม่ได้มอง คนแปลกหน้าที่เป็นเพื่อนร่วมโลกยิ่งไม่ต้องพูดถึง และโดยสัญชาตญาณของมนุษย์ เราจะไม่ค่อยแคร์สิ่งของหรือคนที่เรามองไม่เห็นหรือไม่รู้จัก... และเมื่อเราปล่อยละเลยไป ต่อไปโลกใบนี้คงเต็มไปด้วยความห่างเหิน มนุษย์ที่เป็นสัตว์สังคมโดยธรรมชาติก็คงจะยิ่งเหงา และเราก็คงมองหา "เพื่อน" มาแก้เหงาจากจอสี่เหลี่ยมเรืองแสงกันมากยิ่งขึ้นไปอีก
จริงๆ ถ้าเรามองดูชีวิตของเราในวันนั้น คงเห็นว่าเราพูดคุยกันมากขึ้น โดยเฉพาะบนโต๊ะอาหารที่เราไม่ต้องกังวลว่าจะต้องถ่ายรูปมาปรับสี ปรับแสง ปรับเบลอ ก่อนจะโพสต์ลงไปและคอยดูว่ามีคนมากดไลค์เท่าไหร่แล้ว เราหันมามองคนใกล้ๆ ตัวกันมากขึ้น ตัวหญิงยศเองแอบขอบคุณที่ไม่ต้องเล่นอินสตาแกรมในวันที่ตัดสินใจไปพักผ่อน เพราะได้ละสายตาจากจอสี่เหลี่ยมจำกัดพื้นที่จอเล็กๆ มามองจอใหญ่ยักษ์ไม่มีที่สิ้นสุดของท้องฟ้า ทะเลและธรรมชาติอย่างเต็มที่ ไม่ต้องแชร์ ไม่ต้องโพสต์ ไม่ต้องเม้นต์...
มีข้อความหนึ่งส่งมาหาหญิงยศในช่วงที่อินสตาแกรมล่มอยู่ค่ะว่า ไม่เคยรู้ตัวเลยว่าติดอินสตาแกรมมากขนาดไหน จนกระทั่งวันนี้ที่มันล่มไปนี่แหละ อ่านแล้วก็ได้แต่คิดว่า ขอให้มันเกิดขึ้นกับแค่แอพพลิเคชั่นในโลกโซเชียลเน็ตเวิร์กเท่านั้น ส่วนในโลกของความเป็นจริง อย่ารอให้มันสายเกินไปกว่าที่จะรู้ว่าสิ่งใด คนไหนสำคัญกับเรา อย่ารอให้สิ่งนั้น คนนั้นมันล่มหรือล้มหายตายจากไปก่อนที่เราจะได้ทำสิ่งที่ดีๆ ให้แก่กัน สิ่งที่สำคัญมากกว่าการกดไลค์ด้วยนะคะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น